مشکل ما

مسلمانان در ماه رمضان یک رسم اسلامی که یک روز نباید هیچ چیزی بخورند را انجام میدهند. نمیدانم دلیلش چی میتواند باشد. ایا هر تکلیفی در اسلام هست ما باید بدون چون و چرا قبول کنیم و بگوییم امر، امر خداست! و ما بنده ی خدا هستیم!، و بلاخره یک مصلحتی در کار است! ایا سالیان درازی نیست که با همین تعالیم به ما تجاوز و خیانت کردند؟ جان و مال ما را به یغما بردند. من قصدم توهین به اسلام نیست بلکه شرع اسلام به خودش به توهین کرده. سوال من اینست که چرا باید روزه گرفت؟ معنیش چیست؟ چه سودی دارد؟ که به خودمان گرسنگی بدهیم؟ میگویند: ما با این کار از وضعیت فقرا اگاهی پیدا میکنیم. که باز سوال من این است که فرضاً ما همه روزه بگیریم ایا وضعیت فقرا تغییر میکند؟ مثل این که کسی در چاه بیوفتد و ما هم به خاطر همدردی با او خود را در چاه بیندازیم...!

به نام خداوند جان و خرد ------ کزین برتر اندیشه بر نگذرد

خرد گر سخن بر گزیند همی ------ همان را گزیند که بیند همی

در جایی دیگر دهۀ محرم است که چه موقع میشود که مردم از برپایی چنین مراسم مضحکی دست بردارند و تا کی میخواهند برای حسین، علی اصغر و عباس بر سر خود بکوبند، سینه بزنند و یا حتی گریه کنند. افسوس که ما از خود بیگانه شدیم. ده ها تن هر روز در کشور ما از درد اعتیاد و یا مسائل سخت زندگی بی خود و بی جهت کشته میشوند و بجای این که ما در چاره اندیشی برای بهبودی اوضاع امروز جامعه مان باشیم یا در مساجد بر سرخود میکوبیم و یا پول خود را در برگزاری مراسم عزاداری صرف میکنیم. به انهایی که سالی دو بار به مکه یا سوریه یا کربلا و... سفر میکنند و پول های زیادی را در این راه صرف میکنند، که تعدادی محدودی هم نیستند باید گفت که اشتباه بزرگی میکنید کربلای شما، کعبه ی شما در میان کوچه های شهر شماست در خانه هایی که پدر بیکار یا در اثر بدهی در زندان است، فرزندشان پول تحصیل ندارد، مادر در اثر عدم معیشت دست به فحشا زده، یا خانه هایی که فرزند جوانشان به دام اعتیاد اسیر است و در پیش چشم مادر و پدر پیر خود مثل شمع میسوزد. ایا این وظیفه ملی_میهنی ما نیست که در حد توانمان به این مشکلات سامان ببخشیم. ایا در اسلام این وظیفه مسلمانی ما نیست که به برادر مسلمان خود یاری دهیم تا از مشکلات رهایی یابد. همه ی ما از ملی گرایی و میهن دوستی و مسلمانی دم میزنیم اما دریغ از قدمی که در این راه برداریم. ما میهن دوست هستیم تا جایی که جان و مال شخصی مان به خطر نیوفتد بعد از ان دیگر خود را موظف نمیدانیم. ما از اسلام فقط سوگ و عذاداری برای امامان، یا روزه گرفتن تمام ماه رمضان، یا 5 بار نماز خواندن عربی که هیچیک از کلمات را نمیفهمیم در روز، یا سالی دو بار رفتن به زیارتخانه ها را فرا گرفته ایم اما تا به حال یک بار هم نشده که قران را به فارسی بخوانیم و مفهوم اسلام واقعی را از زبان کتاب محمد دریابیم. ما قران را در گردن خود می اندازیم، یا مسافرمان را از زیر ان برای محافظت رد میکنیم یا برای شکوم در هر خانه روی طاقچه می گذاریم. به ما یاد دادند که اگر دست به قران بزنیم گناه میکنیم! قران را باید بوسه زد و گذاشت بالای طاقچه، اگر وضو نداشته باشیم نمیتوانیم به قران دست بزنیم! و با همین تفاسیل ما را از واقعیت دور کردند و در همۀ جا از خواندن فارسی قران جلوگیری کردند ولی اگر از همین علما پرسیده شود قران برای چی درست شده؟ میگویند: برای راهنمایی مسلمانان. ولی روحانیون مسلمانی را فقط با چشم خود میبینند و تفسیر میکنند و به دیگران تحمیل میکنند.

شاید برای بیشتر ما دیدن زیارت کردن مردم در امامزاده ها و جاهای به اصطلاح مقدس پیش امده و دیده ایم که در مشهد و قم و... مردم برای بوسه زدن به زریح از هم بالا میرند و بعضی اشخاص افراطی هم از همان در ورود شروع به دست کشیدن و بوسه زدن به در و دیوار میکنند که به نظر من اینها فقط و فقط فقدان فرهنگی مردم را میرساند که از مرده گان طلب شفا یا کمک میکنند، واقعا مایۀ تمسخره. متاسفانه جامعه امروز ما دچار چنین مشکلی هست و باید ترمیم فرهنگی شود که این بدست خود مردم باید صورت گیرد و این تا وقتی مردم با عقلی سلیم به مسائل نگاه نکنند و مادام به حرف دکان داران مذهبی بدون در نظر گرفتن شرط عقلی و منطقی گوش فرا دهند و عمل کنند حل نخواهد شد.

به گفتۀ اقای خمینی : ((این محرم و رمضان است که اسلام را نگاه داشته است)) که دقیقاً میشود پی برد که اینان فقط مراسمات عزاداری را پایه و اساس اسلام میدانند. اگر حسین ابن علی میدانست که در این جنگ به طور قطع کشته میشود، این یعنی خود کشی ایا در اسلام خود کشی از گناهان کبیره نیست؟ ایا حسین که به نقل علما دارای 72 باب علم است و از اینده و غیب خبر دارد، نمیدانست فرجامش چه میشود که هر روز و هر ساعت دم از شهادت حسین میزنند و شهادت را نزدیک ترین راه بهشت تلقی میکنند و امروزه نیز با همین تعالیم مغز جوانان متعصب مذهبی را شستوشو میدهند و انها را به بستن بمب به کمر و رفتن به مراکز عمومی و کشتن فجیحانۀ مردم تشویق، و رهسپار بهشت خیالی قران میکنند.

دوستان گرامی کمی باید اندیشه کرد. نباید هر مطلبی را بدون چرا و دلیل قبول کنیم، ما انسانیم و از قوی تعقل و اختیار برخوداریم پس به درستی از این قدرتها استفاده کنیم. مشکل ما اینجاست که به تعدادی روحانی اعتماد کردیم که این اعتماد ناشی از اعتقاد ما به اسلام است و به نوعی این دو را با هم در یک ارتباط مستقیم قرار میدهیم و تمام تفاسیر انها را برخواسته از شرع اسلام میدانیم و بدون در نظر گرفتن دلیل و چرا میپذیریم.